Η κρίση στην Ελλαδική εκκλησία και στο Πατριαρχείο των Ιεροσολύμων γεμίζει θλίψη όλους τους Ορθόδοξους Χριστιανούς την στιγμή μάλιστα που ο θάνατος του Καθολικού Πάπα συσπειρώνει τους καθολικούς και τον επιβάλει για ακόμη μια φορά δια μέσω των ΜΜΕ ως την κορυφαία μορφή του Χριστιανισμού στο κόσμο. Φυσικά η Καθολική Εκκλησία έχει το δικό της μερίδιο σκανδάλων και "γκρίζων" περιοχών αλλά έχει κατορθώσει να επιβληθεί της όποιας φθοράς αυτών με διάφορα μέσα τα περισσότερα από αυτά είναι αμφιλεγόμενα, αν δεν είναι καταδικαστέα. Τουλάχιστον όμως οι Καθολικοί έχουν επιλέξει τον δρόμο της δράσης για την εκπλήρωση των στόχων τους και έχουν προσαρμοστεί στο σύγχρονο κόσμο των Μέσων και της επικοινωνίας.
Αντίθετα η Ελλαδική Εκκλησία φαίνεται να πνίγεται σε μια κουταλιά νερό και έχει αφεθεί στο έλεος των τηλεοπτικών "μαρκουτσοφόρων" που, ανεξάρτητα αν είναι σε εντεταλμένη υπηρεσία ή όχι, ξεμπροστιάζουν τις, από δεκαετίες γνωστές και υπαρκτές, αδυναμίες της Εκκλησίας μας επιζητώντας με μανία την πτώση του Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου από το υψηλό του αξίωμα, λες και αυτός αποτελεί την αιτία του προβλήματος και όχι η ανυπαρξία πολλών εκκλησιαστικών ανδρών με κύρος και ήθος που προϋπήρχαν της εκλογής του. Ο Αρχιεπίσκοπος πληρώνει τα επίχειρα της διαφθοράς που άνθησε εδώ και πολλά χρόνια στην Ελλαδική Εκκλησία λόγω της διαχειριστικής και χαμηλών τόνων πολιτικής των προκατόχων του που ήταν ευχαριστημένοι από τον περιορισμένο ρόλο της εκκλησίας και την απουσία της από τα δρώμενα της ελληνικής κοινωνίας. Με ένα ποίμνιο γερόντων, με χαμηλές προσδοκίες και με πολλούς ιεράρχες χαμηλών δυνατοτήτων η Ελλαδική Εκκλησία ανέπτυξε στους κόλπους της σημαντικούς θύλακες διαφθοράς και παρακμής που πολλαπλασιαζόταν με ευθύνη των διαφόρων ανάξιων ιεραρχών.
Σε αυτά τα πλαίσια ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος με την εκλογή του είχε μπροστά του ένα τιτάνιο έργο που ενοχλούσε πολλούς και κυρίως τους διεφθαρμένους ιεράρχες που φρόντιζαν κρυφά να απολαμβάνουν τις κοσμικές χαρές της ζωής λειτουργώντας πέρα από κάθε χριστιανική ηθική και καταπατώντας τους όρκους τους. Ξεκίνησε όμως με δυναμισμό και θέληση να ξαναβάλει την Ορθόδοξη Εκκλησία στο χάρτη και διεκδίκησε με ενθουσιασμό τα αυτονόητα. Η Εκκλησία οφείλει να παρεμβαίνει και να υπενθυμίζει. Οφείλει να είναι τουλάχιστον παρούσα στις εξελίξεις και όχι να ευλογεί τις επιλογές του εκάστοτε κοσμικού άρχοντα. Οφείλει να συγκρούεται και όχι να είναι θεραπαινίδα της κοσμικής εξουσίας. Εκεί ο Αρχιεπίσκοπος υπήρξε καταλυτικός και απόλυτα επιτυχημένος στο ρόλο του. Αφύπνισε συνειδήσεις και πάλεψε να φέρει τους νέους και τις νέες στην εκκλησία. Άρθρωσε εθνικό λόγο με τόλμη και παρρησία και εξέφρασε τις λαϊκές τάξεις και τις ανησυχίες τους. Φυσιολογικό ήταν να δυσαρεστήσει την πολιτική εξουσία που αδυνατώντας να τον αντιμετωπίσει ως πιθανό εταίρο σε αναγκαίες κοινωνικές μεταρρυθμίσεις και φυσικό σύμμαχο του ελληνισμού ένιωσε να κινδυνεύει και άρχισε να αναζητεί τρόπους να τον «κοντύνει» ή να τον φιμώσει.
Δυστυχώς όμως ο Αρχιεπίσκοπος διέπραξε ένα θεμελιώδες σφάλμα όταν δεν ξεκίνησε άμεσα την διαδικασία εσωτερικού ελέγχου της λειτουργίας των μητροπόλεων και του ξεκαθαρίσματος όσων δεν υπήρξαν αντάξιοι του θεσμικού τους ρόλου. Πλέον γνωρίζουμε χωρίς αμφιβολία ότι υπήρξαν πολλοί τέτοιοι με αποτέλεσμα να έχει κλονισθεί η εμπιστοσύνη του πληρώματος της εκκλησίας. Η σύγκρουση της εκκλησίας με την κυβέρνηση Σημίτη και με την μειοψηφική αλλά ισχυρή πολιτικά άθεη ιντελιγκέντσια με αφορμή το θέμα των ταυτοτήτων έφερε τον Αρχιεπίσκοπο στον στόχο κύκλων που λειτουργούν με κυνικό μεσσιανισμό και μακιαβελική αντίληψη των πολιτικών και κοινωνικών διεργασιών. Θεωρώντας αυτοί οι κύκλοι τους ίδιους τους μόνους αρμόδιους φωτισμένους δεν μπορούν να ανεχτούν να τους ενοχλούν οι παπάδες που ξεσηκώνουν τον λαό. Στην σύγκρουση με τον Χριστόδουλο πανικοβλήθηκαν και θέλησαν να φροντίσουν να τον εξουδετερώσουν ώστε να μην τους στοιχίσει στο μέλλον και διάλεξαν τον βρώμικο πόλεμο ενάντια του. Δεν χρειάζεται να τονίσουμε ότι η εκλογική ήττα του Πασόκ δεν έχει απολύτως καμία σχέση με την Εκκλησία αλλά αυτό είναι δύσκολο να το δεχτούν οι «εκσυγχρονιστές» αφού αδυνατούν να δεχτούν τις ευθύνες τους και στο πρόσωπο του Αρχιεπίσκοπου έχουν βρει το ιδανικό άλλοθι για την συντριβή τους. Οι μηχανισμοί του παρακράτους και οι πρόθυμοι σύμμαχοι τους στα ΜΜΕ αναζήτησαν και αναζητούν με μανία κάθε τι που θα μπορούσε να τους βοηθήσει στην υλοποίηση του στόχου τους. Η πληθώρα προϊόντων παράνομων τηλεφωνικών συνδιαλέξεων που οι περισσότερες χρονολογούνται στην περίοδο της σύγκρουσης για τις ταυτότητες αποδεικνύει με ξεκάθαρο τρόπο ότι:
* ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος είναι απολύτως αδιάφθορος ηθικά αφού το παραμικρό εάν υπήρχε εναντίον του θα είχε βγει στην δημοσιότητα
* Το πολιτικό κατεστημένο και το παρακράτος του κατέστρωσε και εκτέλεσε σχέδιο ηθικής εξόντωσης του Αρχιεπισκόπου και της Ελλαδικής Εκκλησίας
* Υπάρχει μείζον πρόβλημα διαφθοράς στην Ορθόδοξη Εκκλησία της Ελλάδας που ο Αρχιεπίσκοπος καθυστέρησε να αντιμετωπίσει και το οποίο, αν και ο ίδιος είναι ουσιαστικά αμέτοχος, κινδυνεύει να τον περιορίσει σε ένα διακοσμητικό ρόλο εάν δεν κατορθώσει να τον εξαναγκάσει σε παραίτηση
Τα ΜΜΕ προτιμούν να κτυπούν τον Αρχιεπίσκοπο και να εξαπολύουν τρομερές εκστρατείες μαύρης προπαγάνδας με στόχο όχι τους διεφθαρμένους ιεράρχες και την διαφθορά αλλά εκείνον που αποτελεί τον βασικό πόλο ανανέωσης της εκκλησίας μας. Αυτό όμως πλέον είναι αντιληπτό σε όλους όσο και να επιμένουν κάποιοι ότι οι Βαβύληδες δήθεν of camera καρφώνουν τον Αρχιεπίσκοπο και on camera ομνύουν στην αθωότητα του. Εξάλλου για τους Βαβύληδες δεν μπορεί να λογοδοτεί η εκκλησία όταν είναι πασιφανές ότι αυτά τα πρόσωπα ανήκουν στους μηχανισμούς του παρακράτους και του κράτους. Οι πολιτικοί προϊστάμενοι γιατί δεν εγκαλούνται από κανέναν; Η προβοκάτσια έχει την δύναμη της αλλά και ο λαός μας έχει τουλάχιστον τον κοινό νου να αντιλαμβάνεται τι συμβαίνει.
